Biz yünle haşır neşir olmayı severler şöyle hafif bir hava soğumasında, iki damla cama çarpan yağmur damlasında hemen yünlerimizi kucağımıza alıyoruz.
Ben mesela ; eylül ayının sonuna geldik mi soluğu yün satan dükkanlarda alırım. Örneklere bakarım , dergi kitap edinirim , her örülen şeye şişinirim ve sonuçta sadece atkı örerim . Çünkü elime aldığım yünler ile örmeyi becerebildiğim tek şey atkıydı .
Buse’ye hamileyken işi bir tık yukarı taşıyıp battaniye ördüm , hemde öldürmeyip süründüren , süründürürken hiç üremeyen ‘pirinç’ motifi ile . Baktım bu battaniye işi baya baya zevkli , soğuk günlerde dizini ısıtarak örüyosun falan , bütün sinirini stresini alıyor … battaniye işine girmişken bide tığ işi denemeliyim dedim .
Sonra kare motif yapanları izledim . İzledim , izledim , izledim ve izledim . Sonra dedim ki ‘ bu iş zor ‘ renkleri ayarla , kopar ekle, tekrar kopar ekle. Ahh tış işinden vazgeçmeliyim dedim . Mantığım bunu söyledi ama ruhum ‘yap , en azından dene bi kere kızzz’ dedi .
Bir yolu olmalı dedim . Biz tembel ve ‘bebek battaniyesi başlayacak’ kadar cesur olmayanlar için pratik , kolay bir yöntem olmalı dedim . Gerçekten varmış.
Hatırlayamadığım bir zaman önce, rengine bayılıp ‘bundan harika atkı olur ‘ diyerek aldığım karışık renkli yumak ayaklarıma dolandı bir anda.
İşte bu dedim ve bana motif yapmayı öğretecek ‘sabır taşı ‘ birini aramaya başladım. Aile dostumuz , bitanecik Mesoş teyzemiz o sabrı gösterdi. Defalarca bana baştan baştan anlattı . Üstelik içinden o ipi boynuma dolayıp beni nefessiz bırakmak geçtiği halde gayet sevecen ‘öyle değil evladım ‘ diyerek bıkmadan usanmadan ….
Sonunda öğrendim . Ama tatlı kayınvalidemide çıldırttım ilk başlarda. Beni o motifler ile boğuşurken her gördüğünde dayanamayıp elimden alıp ‘bak böyle yapacaksın ‘dedi.
Öyle yapacaksın , böyle yapacaksın , onlar birleşince düzelir derken birrr sürü kare motifim oldu.
Sonra o motifler arttı , çoğaldı ve bir bebek battaniyesi oldu.
Kullandığım yün Nako’nun ‘Vals’ grubundan 8923 numaralı yumağıydı .Pembeler ve maviler bir arada son derece canlı olunca , biri kız biri erkek ikiz bebişler için harika bir seçim oldu. (ayy bide bu minnaklar benim yeğenlerim olunca , neyse duygusala bağlamayayım )
Bebek battaniyesi olduğu için çok büyük olsun istemedim. 10×10 (100 motif) ölçüsünde kare yaptım battaniyeyi.Herkesin gözümü çok korkuttuğu ‘ayy çok zor , çok sıkıcı ‘ dediği birleştirme işini ben çok keyif alarak ve hiç zorlanmadan , beyaz renk ip ile yaptım . Kimsenin sizi korkutmasına izin vermeyin .
Gaza gelip fazla motif örünce o fazlalıkları ıhlamur demlediğim porselen çaydanlık için kılıf yaptım . Yaşasın daha uzun süre sıcak kalan ıhlamur çayları …
Bu kış bir trikotaj atölyesi edası ile çalışıp bu battaniyelerden onlarca yapmak istiyorum . Nasıl olsa ip ‘ tembel avrat ipi’ .
Ve rengarenk battaniyelere sarılacak bir sürü pamuk bebek var ….
5 Yorum Var
Çok seviyorum senin şu samimi yazılarını. O sıcacık evine girmiş, lezzetli kurabiyelerinden yemiş ve kahveni içmiş gibi oldum sabah sabah. Ellerine sağlık Can’ım. Örgü olayını dibine kadar yaşamış ve rafa kaldırmış biri olarak beni bile özendirdin valla
Tembel avrat görmesek inancaz evet evet :)) Ya harika olmuş saygıyla eğiliyorum çünkü bu sabrı heralde hiç yakalayamayacağım ben Serram :/ Allah sağlıklı, huzurlu ve mutlu ömürler versin güzel yeğenlerine de. Ne özel bir hediye olmuş onlar için. İleride kıymetini daha da bilecekleri bir hediye. (Bana sabırla sen öğretirsin belki bir gün?)
Ay hakikaten harika yazmışsın. Bu minişlere pek yakışıyor pamuk pamuk battaniyeler. Tembel avrat işi ip de süper çözümmüş. Ben de motif yaparken sıkılıyorum biraz, bir bebek battaniyesi başlamıştım kolay olsun diye motifsiz olandan, şimdi araya motif sıkıştırmak istiyorum:) Hamile kalıp da doğurana kadar ben, ancak biter sanırım:)
Ellerine sağlık, seninki çok cici olmuş. Tığ keyifli bir uğraş, şişlerden daha çok seviyorum ve benimsedim. Sanırsın son derece hamaratım bu konuda, arşiv yaptım bilgisayarımda. O kadar inanıyorum ki bir gün harika şeyler üreteceğime:) Bakalım kaç yaşıma geldiğimde olacak. En azından, doğmamış da olsa çocuğumun, kendi elimden çıkma bir battaniyesi olsun çok istiyorum. Bitirmeye azmettim:)
Daha nice güzel motiflere, güzel işlere diyeyim.
Sevgiler
Mutlu kal.
Bende sanırım şişten daha çok seviyorum . O koca koca şişleri her yere taşımak falan zaten zor 🙂 Tığ ile bir şeyler yapmaya başladığımdan beri şiş ile hiç bir faliyetim olmadı 🙂 Bence başla anca bitiyor gerçekten 🙂 hatta arada taviye kuvvet bile olurum 🙂
Serracim yine de beni aşar. Ama çok istiyorum